© Tom McNally 

De Nieuwe Pooleybrug

Laura Langridge, Héctor Beade-Pereda, Knight Architects VK

Het Engelse gehucht Pooley Bridge vormt de noordoostelijke toegangspoort tot het Lake District National Park, een UNESCO-werelderfgoedgebied met een uniek en liefelijk landschap in het noordwesten van Engeland, ongeveer 130 km ten noorden van Manchester. Het dorp voorzag meer dan 250 jaar lang in een oversteekplaats over de rivier de Eamont via een in 1764 gebouwde, stenen boogbrug met drie overspanningen, de historische Pooleybrug de trots van de gemeenschap van Pooley Bridge, die haar naam dankt aan de oversteekplaats.
De storm Desmond in december 2015 veroorzaakte uitzonderlijk hoge waterstanden die leidden tot ontgrondingen onder de rivierpijlers en de uiteindelijke instorting van het hele bouwwerk, wat een nieuwe brug noodzakelijk maakte.
De nieuwe brug zou nauw verbonden moeten zijn met de identiteit van het dorp - misschien wel voor de komende 250 jaar – en dus was het van vitaal belang dat de gemeenschap kon bijdragen aan het ontwerp. Een inspraakprocedure waarbij aandachtig geluisterd werd naar de gemeenschap en de aandacht gericht werd op hun gemeenschappelijke verwachtingen om zo tot een unaniem gedragen ontwerp te komen dat voldeed aan hun ambitie voor een nieuwe oversteekplaats van hoge kwaliteit. 

© Gebr. Beentjes

De nieuwe, 70 jaar oude Gevlebrug in Amsterdam

Daan Alsem, Sander Jacobs en Myrthe Post – Royal HASkoning DHV

Gävle is een Zweedse houthavenstad waar Amsterdam begin vorige eeuw veel connecties mee had. De tot Gevlebrug verbasterde naam uit 1930, bekend als de hefbrug Oostertoegang is een ‘Piet Kramerbrug’ met ornamenten van Hildo Krop waarvan de historische waarde uitgebreid beschreven is door G.J. Arends in NBS-Nieuws nr. 9 (maart 2001).
Alle reden om veel zorg te besteden aan de restauratie en het verplaatsen naar een waardige plek, in de Gevleweg in de vernieuwde Houthaven. Het bewegingswerk is niet meer in gebruik, maar is wel behouden en wordt tentoongesteld in de kelder van het brugwachtershuisje. Dit huisje en de plaatsing van de natuurstenen elementen zijn opnieuw ontworpen in samenhang met de ingang van de parkeergarage Pontsteiger. Het val van de brug is geheel gerenoveerd en aangepast aan de huidige normen en Bouwbesluit. Het brugdek was niet te renoveren en is vervangen door een orthotrope plaatvloer.
De restauratie is met veel respect voor het oorspronkelijke karakter uitgevoerd en heeft een nieuwe, waardige functie gekregen op een historische plaats.

© Paul Poels Fotografie

Fietsbrug Tegenbosch, Eindhoven

ipv Delft en Marcel Somers, Wagemaker

Over de A2/N2 ter hoogte van de Anthony Fokkerweg in Eindhoven is een fietsbrug gerealiseerd in de vorm van een netwerkboogbrug, als belangrijke schakel in de nieuwe wegenstructuur van Eindhoven Noord-West, waarmee een vrijliggende oost-westverbinding voor fietsers is gerealiseerd.
Gecombineerd met in het ontwerp geïntegreerde verlichting is de brug zowel overdag als ’s-avonds een nieuw icoon voor de stad.
In het constructief ontwerp is ervoor gekozen om de boog richting de opleggingen verbreed uit te laten lopen. Hierdoor ontstaat een stabiele basis bij de booggeboorte, waardoor de boog stevig op het dek wordt ingeklemd. Uit de stabiliteitsberekening volgde de boogliggerhoogte van700 mm.
In januari 2020 zijn de onderdelen van de brug vanuit België vervoerd naar een locatie langs de A2/N2 ter hoogte van het Novotel, alwaar de assemblage plaats vond. Om van het assemblageterrein op de uiteindelijke plaats van bestemming te komen, moest een tijdelijke afrit worden gemaakt. In de nacht van 29 op 30 augustus 2020, na een buitengebruikstelling van de A2, werd de brug op zijn plaats gebracht, daarmee een verbinding over de 14 rijstroken brede A2 vormend.
De brug is door SPMT’s ingereden, waarbij de transportondersteuningen niet direct, maar op ca 5 m buiten de booggeboorten stonden. Tijdens het inrijden diende de belasting uit de boog dus vanuit de booggeboorten afgevoerd te worden naar de transportondersteuningen.

In augustus 2017 is in Bouwteamverband gestart met het constructief ontwerp van deze mooie brug. Met veel werkvreugde zijn achtereenvolgens de gebruikelijke ontwerpfasen van voorontwerp tot en met uitvoeringsontwerp doorlopen.

© Corintin Haubruge

De ontwerpfilosofie van Ney & Partners

Laurent Ney

Kenmerkend is hoe dit ingenieursbureau vanuit een integrale ontwerpfilosofie bruggen en structuren ontwerpt. De architecten en ingenieurs zijn veelzijdig en koppelen innovativiteit en creativiteit aan een diep gewortelde ingenieurstraditie. De ontwerpbenadering is gebaseerd op één constatering: bij het ontwerpen van een brug moeten alle wegen worden bewandeld.
De context is niet alleen geografisch, landschappelijk en chronologisch van aard, maar ook ecologisch, waarbij rekening wordt gehouden met de kosten van het effect dat het bouwwerk op zijn omgeving zal hebben. Ten slotte is er de sociale context: de manier waarop de plaatselijke bewoners en gebruikers zich het bouwwerk kunnen toe-eigenen. In de projecten gaat het niet alleen om het materiaalgebruik van het bouwwerk, maar ook om wat erachter of eronder ligt: een uitgestrektheid van gras of water, een pad, een muur, een uitzicht, of iets dat een sfeer of een gevoel van duurzaamheid creëert.
Het ontwerpen van bruggen is vooral een avontuur, waarbij elke brug een ontdekkingstocht is, die voortbouwt op de ervaring van zijn voorgangers. Het ontwerpen van een brug is als een zoektocht om te benadrukken wat intrinsiek in het object zelf bestaat. De brug laten spreken, hem het verhaal laten vertellen van de statische krachten die er op inwerken: dat is waar het in wezen om gaat. De brug vertelt zijn eigen verhaal, niet meer en niet minder.

Om deze uitgangspunten toe te lichten wordt het ontwerp van een drietal bruggen beschreven:
’t Groentje’ in Nijmegen, de Rodetorenbrug in Zwolle en de Singelparkbruggen in Leiden.

© Bas Princen

Tondo, een opmerkelijke voetbrug in Brussel

Deze ringvormige voetbrug verbindt op de tweede etage twee parlementsgebouwen en is een opmerkelijk fenomeen in het Brusselse straatbeeld.

De afdeling ‘Bruggenstichting Young’ leverde een artikel aan over het Circulair betonviaduct.

Jaap-Willem Boersma, Witteveen+Bos

Om een betonnen brug na een zekere tijd op een andere plaats te kunnen hergebruiken, moet de brug in onderdelen uit elkaar te halen zijn om ergens anders weer gemonteerd te kunnen worden. De demontabele verbindingen tussen stalen paal en betonsloof in landhoofd of pijler, is daarbij een knelpunt. In deze studie is nagegaan hoe deze deuvelconstructie vorm kan krijgen.

Ter afsluiting van deze aflevering is er aandacht besteed aan de

© https://historicbridges.org

De Tees Transporter Bridge

Elisabeth van Blankenstein

Deze zweefbrug bij Middlesborough uit 1911 is de langste, nog functionerende zweefbrug ter wereld. De gondel is 14,7 m breed en kan in 90 s twee honderd personen of negen auto’s naar de overkant brengen. In 2015 is de constructie geheel gerestaureerd.
De brug is een levend voorbeeld van industriële engineering en trekt jaarlijks vele bezoekers.