Doel van het Platform is het vergroten van de technische en architectonische kwaliteit van dit type bruggen. Eén van de activiteiten behelst het jaarlijks organiseren van een symposium, waarin actuele onderwerpen worden behandeld. Andere activiteiten omvatten het bijdragen bij het tot stand komen van normering op dit gebied, omdat de bestaande normering niet past bij dit type constructie. Daarnaast wordt de ontwikkeling van nieuwe materialen, zoals VVK en drukboogontwikkelingen gevolgd. Verder worden de mogelijkheden voor en/of de wenselijkheid van een catalogus voor Fiets+Voetbruggen nagegaan.
Het symposium begon met een korte wandeling door oud Amersfoort o.l.v. Francis Grond, adviseur beheer civiele en artistieke kunstwerken van de gemeente Amersfoort. Er werd een bezoek gebracht aan vier objecten:
Het Havik, een voormalige doorwaadbare plek in de 25 meter brede rivier de Eem. De huizen stonden op dezelfde locatie als thans met hun voorgevels in het water. Toen de eerste stadsmuur haar betekenis verloor door de aanleg van de tweede werden in de eerste helft van de vijftiende eeuw op de eerste stadsmuur woningen gebouwd, de bekende Muurhuizen. In de tweede stadsmuur werd omstreeks 1400 een gecombineerde land- en waterpoort gebouwd, de bekende koppelpoort.
Over de Eemhaven ligt de door architect Van Roosmalen Van Gessel uit Delft ontworpen brug ’t Sasje’ met de getuide masten.
In zijn inleiding wees Joris Smits, de dagvoorzitter, op de zesde ‘International Footbridge Conference’ die in september 2017 in Berlijn zal worden gehouden en waar onder meer het ontwerpen van bruggen over de Spree een onderdeel zal zijn. Voor meer informatie, zie http://www.footbridge2017.com/.
Liesbeth Tromp van Royal HaskoningDHV besprak het Ontwerp van een VKK-brug voor Bergen – Noorwegen met een overspanning van circa 42 m.
Bij de specialisatie van de opdracht was beschreven dat geen staal als constructiemateriaal mocht worden gebruikt omdat de brug over een spoorweg voert en ook was een pijler niet gewenst. Speciale eisen worden gesteld aan het brugdek ten gevolge van het gebruik van spijkerbanden en een minimale water- en vuilindringing. Gekozen is voor een vinylester als hars en glasvezel als wapening. De permanente doorbuiging van 45 mm is gecompenseerd door het aanbrengen van een zeeg. De hoofdligger bestaat uit een vakwerk, waarvan de knopen met staal gevoerd zijn en er stalen schoenen zijn ingebracht voor de bevestiging aan het dek. In 2017 start de inschrijving voor de uitvoering.
William Schutte van de Gemeente Rotterdam en Martijn Veltkamp van Fiber Core Europe bespraken de Exercitiebrug in Rotterdam. Deze brug is een geïntegreerde brug, dat wil zeggen het brugdek is ingeklemd in het landhoofd. Niet alleen beperkt deze constructie het veldmoment in het dek, maar ook zijn het ontbreken van opleggingen en voegovergangen voordelen. Voordelen, die over het algemeen bij voetgangersbruggen nu niet zo’n grote rol spelen. In dit geval is het voordeel gelegen in de reductie van de doorbuiging en de trillingen van het brugdek.
De inklemming is gerealiseerd door het aanspannen van het dek met 3x2 ankers in een betonpoer, die onderheid is met 4x2 stalen buispalen. Het bijzondere is dat de inklemming weer ongedaan kan worden gemaakt als de brug (tijdelijk) verwijderd zou moeten worden. Bijzondere aandacht is natuurlijk vereist voor de inleiding van de krachten van ankers in poer en brugdek door middel van stalen kokers. Voordat het brugdek wordt vervaardigd wordt de precieze plaats van de ingestorte ankers ingemeten, waarna de maatvoering in het brugdek kan worden aangepast. De bereikte slankheid l/h bedraagt 1/68!
Een andere noviteit bij deze brug betrof het materiaalgebruik en de vormgeving van de leuning, namelijk VVK. De leuning bestaat uit met elkaar verweven ballusters en regels. Aan de hand van de gewenste vorm wordt in een mal de vorm van de leuning uitgefreesd, waarna het VVK erin wordt aangebracht. Het trillingscomfort van deze brug is goed, omdat de versnellingen weliswaar hoog, maar kortdurend zijn.
Zinzi Reimert van TNO verzorgde een lezing over de door de mens veroorzaakte trillingen op voetbruggen: kan het wat minder?
Allereerst stelt ze dat wanneer we praten over trillingen, we ons focussen op comfort en daarmee de bruikbaarheid van de brug. Aan de basis hiervan staat dat de veiligheid van de brug te allen tijde gegarandeerd moet worden. Ook benadrukt zij dat de beleving van trillingen in bruggen sterk samenhangt met de omgeving van de brug (een brug in een park versus boven de Grand Canyon) en het verwachtingspatroon van de gebruiker (een slingerende hangbrug versus een stenen brug). En wat zou er met de onrust onder het publiek zijn gebeurd als bij het betreden van de Millennium Bridge in Londen een waarschuwingsbord had gestaan: ‘trillingen mogelijk, veiligheid gegarandeerd‘?
Zinzi Reimert heeft bij TNO een onderzoek gedaan met een probabilistische benadering waarbij vier verschillende scenario’s (in park – in stationshal – in woonwijk – in winkelcentrum) zijn bestudeerd. Hierbij heeft zij zowel gekeken naar de kans van optreden van voetgangersbelastingen, als naar de kans dat een voetganger bij het oversteken van de brug daadwerkelijk wordt blootgesteld aan volgens de Eurocode ontoelaatbare trillingen. Bij korte bruggen (~10m) kan vandalisme (stampen op de brug) in de sterkteberekening een rol gaan spelen. Voor bruggen met een grote overspanning is het doorgaans niet mogelijk met voldoende mensen exact in hetzelfde ritme te springen om de brug zo heftig in trilling te brengen dat deze kapot gaat. Al met al een presentatie van een interessant onderzoek dat aangeeft dat er stappen gezet kunnen worden om de regelgeving op het gebied van comfort van voetgangersbruggen als gevolg van trillingen aan te scherpen, door via verder onderzoek meer inzicht te krijgen in de daadwerkelijk optredende trillingen in combinatie met de voetgangersbelasting.
Na de pauze kwam de Fietsbrug en natuurverbinding Nigtevegt aan de orde. Aan de brug zelf is al aandacht besteed in BRUGGEN nr. 2, jaargang 23 (juni 2015) waardoor er hier niet verder over wordt bericht. Interessant is dat de gehele voorbereidingsfase volgens de ‘Best Value-benadering’ is gedaan. De vormgeving kwam pas in beeld nadat alle betrokken partijen hun inbreng hadden gehad en nadat de gunning van het ontwerp op basis van EMVI-criteria was verleend. De invloed van de opdrachtgever is zoveel mogelijk teruggedrongen, om een zo breed mogelijke draagvlak bij het totstandkomingsproces mogelijk te maken.
We kunnen terugzien op een zeer geslaagde middag wat betreft inhoud en wat betreft belangstelling. Een aanrader voor komend jaar!
